Πέθανε ο Νίκος Γαλανός: Ο τελευταίος «ζεν πρεμιέ» του ελληνικού κινηματογράφου δεν είναι πια εδώ

Γεννημένος στις 20 Δεκεμβρίου 1945, ως Νίκος Σουπιωνάς στην Αθήνα, έκανε τα πρώτα του βήματα στον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου τη δεκαετία του 1960.

Στην πορεία του, καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο αγαπητούς και σεβαστούς ηθοποιούς της γενιάς του, με το ήθος του και τη σταθερή του προσήλωση στην ποιότητα, μακριά από την εμπορική λάμψη και τις τυπικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την προβολή και τη φήμη.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Νίκος Γαλανός μαθητής στην Α' Δημοτικού, αρχές της δεκαετίας του '50 ζούσε στο πατρικό του στο Αιγάλεω όπου θα περάσει τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια. Ήταν ο βενιαμίν της οικογένειας με τρία μεγαλύτερα αδέρφια, τους Γεράσιμο, Θεόδωρο και Βαρβάρα και η πρώτη περιοχή που θυμάται είναι ο Βοτανικός πριν μετακομίσουν στο Αιγάλεω όπου ο πατέρας του Γιάννης εργάζεται ως εργολάβος οικοδομών και η μητέρα του Γιαννούλα σε εργοστάσιο.

Επιθυμία του από παιδί είναι να γίνει ναυτικός και στην προτελευταία τάξη του Γυμνασίου αποφασίζει να βγάλει ναυτικό φυλλάδιο, μια απόφαση που αλλάζει σύντομα καθώς μαγεμένος από τις ιστορίες και τις περιπέτειες των ηρώων που παρακολουθεί στο σινεμά της γειτονιάς, παίρνει την απόφαση να ασχοληθεί με την υποκριτική.

Παράλληλα με το σχολείο εργάζεται αρχικά σε εργοστάσιο αλουμινίων για την ΔΕΗ, στην συνέχεια σε εργοστάσιο για καραμέλες, σε αντιπροσωπεία καλλυντικών και στην βιοτεχνία εσωρούχων του αδερφού του.

Στην τελευταία τάξη του σχολείου παρακολουθεί ως ακροατής μαθήματα στην Σχολή του Εθνικού και μετά εισάγεται στην Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη όπου συμμετέχει παράλληλα με μικρούς ρόλους στον κιν/φο.

Το ξεκίνημα στο σινεμά

Με την αποφοίτηση του το 1967 κάνει το θεατρικό του ντεμπούτο με μισθό 2.800 δρχ το μήνα στο πλάι της Τζένης Καρέζη στο θέατρο «Χατζηχρήστου» με το έργο του Σοβαζόν «Ζητείστε την Βίκυ», όταν εκείνη τον διακρίνει στις πρόβες που παρακολουθεί μαζί με έναν φίλο του και την επόμενη μέρα του προτείνει τον συγκεκριμένο ρόλο.

Στην παράσταση συμμετέχει και ο Ανδρέας Μπάρκουλης ο οποίος του κλείνει ραντεβού με τον διευθυντή παραγωγής της Φίνος Φιλμ Μάρκο Ζέρβα όπου τον βλέπει και ο Νίκος Φώσκολος και εντυπωσιασμένος από την παρουσία του, του δίνει τον πρώτο πρωταγωνιστικό του ρόλο στην δραματική ταινία «Η Λεωφόρος του μίσους».

Η καριέρα του, ξεκινώντας από την ταινία «Οργή» το 1962, απέκτησε γρήγορα δυναμική με ταινίες όπως «Η Λεωφόρος του Μίσους» και «Ο Αστραπόγιαννος». Όμως, ήταν η συνεργασία του με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία «Ένα αστείο κορίτσι» το 1970 που τον καθιέρωσε στο πανελλήνιο κοινό.

Ο Νίκος Γαλανός υπήρξε ένας ηθοποιός κι ένας άνθρωπος που δεν έδινε ποτέ σημασία στην επιτυχία ή την αναγνωρισιμότητα – ο στόχος του ήταν πάντα η αληθινή τέχνη και η ειλικρινής έκφραση του εαυτού του μέσα από το έργο του.

Οι ταινίες και οι συμμετοχές στην τηλεόραση του άφησαν ιστορία

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 πρωταγωνίστησε μαζί με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ταινία «Ένα αστείο κορίτσι» στο ρόλο του Αλέκου Βενιέρη γενόμενος ευρέως γνωστός, ενώ ακολούθησαν κι άλλοι πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε ταινίες. Κάποιες από τις πιο γνωστές είναι «Ορατότης μηδέν» (1970), «Ο Αστραπόγιαννος» (1970), «Η Αλίκη Δικτάτωρ» (1972), ενώ η ταινία «Η αμαρτία της ομορφιάς» το 1972 σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Ακόμη το 1974 έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο μέσω της σειράς «Οι Δίκαιοι» ακολουθώντας πρωταγωνιστικοί ρόλοι στις σειρές «Το Ταξίδι», «Έρωτας και Επανάσταση», «Η μάχη των πελαργών», «Οι φρουροί της Αχαΐας» και άλλες.

Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στις σειρές: «Μαρίνα Αυγέρη», «Το δίχτυ», «Αθάνατες Ιστορίες Αγάπης», «Ένας Πυγμαλίων», «Η μενεξεδένια πολιτεία», «Λέσχη μυστηρίου», «Ο κόσμος και ο Κοσμάς» «Μαντώ Μαυρογένους», «Τα σκληρά καρύδια», «Αν μ' αγαπάς» «Μη μου λες αντίο», «Απαγορευμένη Αγάπη», «Τα χρυσά κορίτσια», «Οι ιστορίες» του αστυνόμου Μπέκα», «Κλεμμένα Όνειρα», «9 Μήνες», «Έρωτας Μετά», «Η Γη Της Ελιάς» και άλλα.

Η ζωή του

Ο Νίκος Γαλανός δεν έζησε τη ζωή του σύμφωνα με τα κοινωνικά πρότυπα. Η οικογένεια και η καθημερινότητα των «πρέπει» δεν ήταν μέρος των ονείρων του. Εκείνος αναζητούσε την ελευθερία και τη γαλήνη σε προσωπικές και πνευματικές αναζητήσεις, μακριά από τη φασαρία του κόσμου.

Το βουδιστικό μονοπάτι, το οποίο ακολούθησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, αντανακλούσε την βαθιά του ανάγκη για αυτογνωσία και πνευματική ηρεμία, ενώ το πέρασμα της πνευματικότητας από τη ζωή του του πρόσφερε σοφία για τη σημασία του να ζει κανείς χωρίς υπερβολές.

Η αγάπη του για τις γυναίκες

Η στάση του απέναντι στις σχέσεις, το χρήμα και την καθημερινότητα ήταν πάντα αυθεντική και απαλλαγμένη από τους περιορισμούς που επιβάλλει η κοινωνία. Πίστευε ότι η ζωή πρέπει να είναι απλή, να τη ζούμε με αληθινή ένταση και χωρίς αναστολές. Η αγάπη του για τις γυναίκες ήταν πάντα έντονη, αλλά, όπως ο ίδιος παραδεχόταν, ήξερε ότι οι σχέσεις του είχαν ημερομηνία λήξης. Έτσι, η συναισθηματική του ζωή είχε το δικό της, ιδιαίτερο μονοπάτι, γεμάτο από σημαντικές φιλίες και αγάπες που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στη ζωή του.

Πολλοί θυμούνται τον Νίκο Γαλανό για την έντονη συναισθηματική του φόρτιση όταν μιλούσε για την οικογένειά του, για την Τζένη Καρέζη και την Αλίκη Βουγιουκλάκη, δύο γυναίκες που σημάδεψαν την πορεία του και που χάθηκαν νωρίς. Οι αναμνήσεις τους θα παραμείνουν για πάντα συνδεδεμένες με τη ζωή του, όπως το νερό που σμιλεύει την πέτρα και αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια του.

Η κληρονομιά του

Αφήνοντας πίσω του μια πλούσια καριέρα με ρόλους που μας συγκίνησαν και μας ψυχαγώγησαν, από τον κινηματογράφο έως την τηλεόραση, ο Νίκος Γαλανός αποτέλεσε έναν άνθρωπο που ήξερε να ζει με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια. Σήμερα, η απουσία του είναι αισθητή, καθώς οι μνήμες μας τον κρατούν ζωντανό μέσα από τις ταινίες και τις σειρές στις οποίες άφησε τη σφραγίδα του.

Ο Νίκος Γαλανός ήταν, και θα παραμείνει, ο τελευταίος αληθινός ζεν πρεμιέ της ελληνικής τέχνης. Στην καρδιά μας θα ζει πάντα ως ο άνθρωπος που διάλεξε να ακολουθήσει το δικό του δρόμο, με θάρρος, με σεμνότητα, και με την πίστη πως ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σάρκα, αλλά κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο.