Ποια λαχανικά θα μπορούμε να καλλιεργήσουμε μετά από μια πυρηνική Αποκάλυψη

Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η καλλιέργεια σπανακιού, ζαχαρότευτλων, σιταριού και καρότων σε αστικές και προαστιακές περιοχές θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τον πληθυσμό μιας μεσαίου μεγέθους πόλης σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, αναφέρει το LiveScience.

Οι επιστήμονες βασίστηκαν σε προηγούμενες έρευνες για να προσδιορίσουν τις βέλτιστες καλλιέργειες που θα πρέπει να φυτευτούν μετά από μια παγκόσμια καταστροφή, όπως πυρηνικός πόλεμος, ακραίες πανδημίες ή ηλιακές καταιγίδες. Στόχος τους ήταν να βρουν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να θρέψουν έναν άνθρωπο χρησιμοποιώντας τη λιγότερη δυνατή έκταση γης.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε προ ημερών στο περιοδικό PLOS One, εξέτασε δύο σενάρια σε περίπτωση καταστροφής: τι να καλλιεργηθεί μέσα και γύρω από μια πόλη υπό κανονικές κλιματολογικές συνθήκες και τι να καλλιεργηθεί σε περίπτωση πυρηνικού χειμώνα.

Μπιζέλια ή σπανάκι;

Η βέλτιστη καλλιέργεια για μια πόλη με εύκρατο κλίμα υπό κανονικές συνθήκες αποδείχθηκε ένα ταπεινό όσπριο: τα μπιζέλια. «Τα μπιζέλια είναι μια τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες. Αναπτύσσονται καλά σε αστικά γεωργικά περιβάλλοντα», δήλωσε ο Ματ Μπόιντ, ιδρυτής και διευθυντής έρευνας της Adapt Research. «Αν θέλεις να ταΐσεις κάποιον, η καλλιέργεια μπιζελιών ελαχιστοποιεί την έκταση γης που χρειάζεσαι για να τον θρέψεις».

Τα μπιζέλια απαιτούν 292 τετραγωνικά μέτρα γης για να καλύψουν τις θερμιδικές και πρωτεϊνικές ανάγκες ενός ατόμου για ένα χρόνο, ενώ ένας συνδυασμός λάχανου και καρότων απαιτεί 777 τετραγωνικά μέτρα, είπε ο Μπόιντ –σχεδόν τρεις φορές περισσότερη γη.

Ωστόσο, τα μπιζέλια δεν είναι ανθεκτικά στον παγετό. Σε περίπτωση πυρηνικού χειμώνα – ο οποίος θα μπορούσε να προκληθεί από πυρηνικό πόλεμο, έκρηξη υπερηφαιστείου ή πρόσκρουση τεράστιου αστεροειδούς – το φως του ήλιου θα εμποδιζόταν «λόγω της αιθάλης και όλων των ουσιών που θα εκτοξευόταν στη στρατόσφαιρα», δήλωσε ο Μπόιντ. Αυτό με τη σειρά του θα οδηγούσε σε χαμηλότερες θερμοκρασίες και θα δυσχέραινε τη φωτοσύνθεση των φυτών. Σε αυτό το σενάριο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο πιο ανθεκτικός συνδυασμός σπανακιού και ζαχαρότευτλων είναι η καλύτερη επιλογή.

Τα εδάφη μιας πόλης δεν αρκούν

Οι ερευνητές επέλεξαν για τη μελέτη τους το Πάλμερστον Νορθ στη Νέα Ζηλανδία, αλλά τα ευρήματα μπορούν να εφαρμοστούν σε παρόμοιες πόλεις σε όλο τον κόσμο, όπως υποστηρίζουν. Με πληθυσμό περίπου 90.000 κατοίκους, το Πάλμερστον Νορθ είναι μια μεσαίου μεγέθους πόλη σε παγκόσμια κλίμακα, ενώ «βρίσκεται στην ενδοχώρα, όπως πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο, και έχει σχετικά χαμηλή πυκνότητα, προαστιακού τύπου κατοικίες, και όχι ουρανοξύστες τύπου Μανχάταν», επεσήμανε ο Μπόιντ.

Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν εικόνες της πόλης από το Google Maps για να υπολογίσουν το συνολικό μέγεθος των διαθέσιμων πράσινων χώρων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την καλλιέργεια, όπως μπροστινοί κήποι, πίσω αυλές και πάρκα.

Διαπίστωσαν ότι εάν τα τρόφιμα καλλιεργούνται μόνο εντός των ορίων της πόλης, η διαθέσιμη γη μπορεί να τροφοδοτήσει μόλις το 20% του πληθυσμού με καλλιέργειες υψηλής ενεργειακής αξίας ανά τετραγωνικό μέτρο, υπό κανονικές κλιματολογικές συνθήκες. Ο αριθμός αυτός μειώνεται σε περίπου 16% κατά τη διάρκεια ενός πυρηνικού χειμώνα.

Διαβάστε ακόμη:
Οι πέντε πιο δυστοπικές κινηματογραφικές ταινίες όλων των εποχών

Για να τραφεί ο υπόλοιπος πληθυσμός, οι άνθρωποι θα χρειαστούν γη αμέσως έξω από την πόλη - περίπου το ένα τρίτο του μεγέθους της αστικής περιοχής –για να επιπλέον καλλιέργειες. Στην περίπτωση του Πάλμερστον Νορθ, αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 11.400 στρέμματα, συν άλλα 1.100 στρέμματα κανόλας (ποικιλία της ελαιοκράμβης) για μετατροπή σε βιοντίζελ για την τροφοδοσία τρακτέρ και άλλων γεωργικών μηχανημάτων.

Στη γη λίγο έξω από την πόλη, η μελέτη διαπίστωσε ότι οι πατάτες είναι ιδανικές για ένα κανονικό κλιματικό σενάριο, ενώ ένας συνδυασμός 97% σιταριού και 3% καρότων είναι η βέλτιστη αναλογία κατά τη διάρκεια ενός πυρηνικού χειμώνα, επειδή έχουν μεγαλύτερη αντοχή στις χαμηλότερες θερμοκρασίες.

Άγνωστες παράμετροι

Ο Μπόιντ σημείωσε ότι υπάρχουν πολλές άγνωστες παράμετροι που θα επηρεάσουν την απόδοση των καλλιεργειών στον αληθινό κόσμο. Η ποιότητα του εδάφους είναι μια βασική μεταβλητή, επειδή το έδαφος χαμηλότερης ποιότητας θα αποφέρει λιγότερες σοδειές. Η μελέτη επίσης βασίζεται σε ένα σενάριο όπου τα συστήματα ύδρευσης εξακολουθούν να λειτουργούν – «αλλά μπορείτε να φανταστείτε σενάρια παγκόσμιας καταστροφής όπου υπάρχουν επιπλέον εμπόδια και προβλήματα», είπε. Επίσης, δεν περιμένει ότι οι άνθρωποι θα τρώνε μόνο μπιζέλια για ένα ολόκληρο έτος, αλλά η φύτευση των πιο αποδοτικών καλλιεργειών ελαχιστοποιεί την έκταση γης που απαιτείται για να τροφοδοτηθεί ένας πληθυσμός.

Πέρα από τα δυστοπικά σενάρια, αυτή η μελέτη, σύμφωνα με τον Μπόιντ, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ένα πρώτο βήμα για τις πόλεις που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την ανθεκτική αστική γεωργία στην πολιτική χρήσης γης.